เรารู้จักการเดินทางดีแค่ไหน

ท่านเศรษฐีต้องการสอนชายคนหนึ่งให้รู้จักการดำเนินชีวิต
จึงบอกให้ชายคนนั้นให้ชายคนนั้นถือช้อนที่ปิ่มด้วยน้ำมันงา
แล้วจงเดินรอบคฤหาสน์อันงดงามของท่าน
แต่มีข้อแม้ว่าห้ามให้น้ำมันงาหยดลงพื้นเด็ดขาด
.
.
.
หลังจากที่เดินรอบคฤหาสน์ เศรษฐีจึงถามชายคนนั้นว่า
“ท่านเห็นอะไรในบ้านของข้าบ้าง”
“ข้าไม่เห็นอะไรเลย เพระต้องคอยระวังไม่ให้น้ำมันงาหยดลงพื้น” ชายคนนั้นกล่าว

จากเรื่อง The Alchemist (ขุมทรัพย์ที่ปลายฝัน, สำนักพิมพ์คบไฟ)


การเดินทางนั้นไม่ใช่เพียงการไปให้ถึงจุดหมาย แต่ยังรวมถึงการให้เวลากับสิ่งต่างๆ รอบตัว
หากมัวแต่ไปให้ถึงจุดหมายเราก็จะไม่เห็นอะไร
ทว่าหากให้เวลากับสิ่งรอบตัวมากเกินไป ก็ไม่อาจไปถึงจุดหมายได้

ในการเดินทางแต่ละครั้งเราก็อยากรู้เห็นสิ่งต่างๆ รอบตัวให้มากที่สุด
แต่ในความเป็นจริงเราก็มิอาจทำได้
เวลา
เงิน
พละกำลัง
เพื่อร่วมทาง
ดินฟ้าอากาศ
ภูมิประเทศ
และปัจจัยอีกหลายอย่าง ได้ขีดเส้นหรือตีกรอบที่มองไม่เห็นให้กับเรา

การได้ทำอะไรตามที่ใจต้องการนั้นเปรียบเสมือนการใช้ชีวิต อันมีเราเป็นผู้กำหนด
ในขณะที่การดำเนินชีวิต นั้นคือการเดินชีวิตไปตามกรอบ หรือ ความเป็นจริง นั้นเอง

สิ่งสำคัญคือ เราสามารถสร้างสมดุลระหว่างทั้งสองสิ่งได้ดีแค่ไหน เพราะเราไม่อาจปล่อยชีวิตให้ไปเพียงทางใดทางหนึ่งได้